Mistrz Ceremonii Świeckich

Dwa tygodnie temu uczestniczyłam w uroczystościach pogrzebowych naszego Przyjaciela Jacka. Uroczystość miała charakter świecki. Piszę o tym, ponieważ cały czas jestem pod ogromnym wrażeniem piękna tej uroczystości. Po przecież pogrzeb też powinien być piękny, uroczysty.  A ten był wyjątkowo piękny – mogę zaryzykować stwierdzenie, że był tak Piękny, jak Piękny był  Człowiek, którego żegnaliśmy. Całością samej uroczystości, dopracowaną w najdrobniejszych szczegółach, jej piękną wizję wymyśliła oczywiście Żona Jacka – Ewunia. Natomiast absolutnie doskonałą realizacją tego pomysłu zajął się Dom Pogrzebowy (…).

Ale chcę tu przede wszystkim powiedzieć o Mistrzu Ceremonii Świeckiej – Panu Andrzeju Molendzie. Swoją ogromną kulturą, ciepłem, osobowością stworzył wyjątkową atmosferę. Poprowadził tę uroczystość z niebywałym kunsztem, subtelnością i taktem. Gdy odczytywał wspomnienia żony, córki czy wnuka o Jacku, zrobił to w tak wspaniały, ciepły sposób, z ciepłym uśmiechem przy wspomnieniach śmiesznych, z powagą przy zdarzeniach poważnych, patrząc w tych momentach po kolei na nich. Absolutne wyczucie sytuacji. W pewnym momencie zwróciłam uwagę na reakcje uczestników tej uroczystości. Jak zaczęli reagować na to, co i jak mówił Pan Andrzej. Słuchali z zainteresowaniem, zaciekawieniem, momentami nawet uśmiechali się. Tak. Uśmiechaliśmy się przy tych wspominkach. Ponieważ Pan Andrzej mówił o Jacku tak, że widzieliśmy Go w tych różnych sytuacjach. Bo przecież w wielu z nich uczestniczyliśmy jako przyjaciele. Pan Andrzej swoim pięknym, doskonałym poprowadzeniem ceremonii pogrzebowej, swoją osobowością, umiejętnościami, tembrem głosu i kulturą wyrwał nas chociaż na ten moment z letargu, z szoku i smutku po nagłej śmierci Jacka.  Spowodował, że jeszcze ten raz zobaczyliśmy Go oczami wyobraźni. Takiego, jakiego Go znaliśmy. Wiem, że właśnie takie ostatnie pożegnanie Jackowi tam, na górze, bardzo  się podobało. Panie Andrzeju, chcę Panu również bardzo podziękować za przepiękną oprawę muzyczną. Pana wyjątkowo piękna gra na trąbce chwytała za serce, oddawała nie tylko nastrój uroczystości, ale również nasze – uczestników nastroje. Wszyscy nasi znajomi są pod ogromnym wrażeniem tego, jak można pięknie przeprowadzić rodzinę, przyjaciół, znajomych przez taką smutną uroczystość. Okazuje się, że można. Dziękujemy Panu za to.

I jeszcze samo zakończenie uroczystości na cmentarzu – parokrotne zagranie przez Pana utworu (oczywiście na trąbce) (…).  Za każdym razem, gdy powtarzał Pan  utwór (oddalając się od grobu), coraz ciszej wybrzmiewała muzyka. Było to bardzo symboliczne, wymowne i ….piękne.

Bardzo Panu dziękuję. Za całość.  Ogromny szacunek.

Danuta (…)